KUDÜS’ÜN SELAHADDİN-İ EYYUBİ TARAFINDAN

(2/EKİM-1187) TARİHİNDE FETHİ NİN (835.) SENE-İ DEVRİYESİ MÜNASEBETİYLE!…

   

 

   KUDÜS, AH CANIM KUDÜS!...

————————————————

 

Resuller Efendisi seni gördü o gece,

Kutlu vuslat yolunda sana vardı o gece…

 

Sen aşk peygamberine açınca kollarını,

Enbiyaya imamet sende yaptı o gece…

 

Sende Mescid-i Aksa, sende Kubbetu’s-Sahra,

Miraç Allah’a vuslat, sende oldu o gece!...

 

Kudüs ah canım Kudüs! Enbiyalar diyarı,

İslam’ın halifesi, Ömer’in yadigarı…

 

Saldırınca haçlılar düştün-kalktın, yılmadın,

Meydan okudun zulme, sarsıldın-yıkılmadın…

 

Selahaddin Eyyubi, Bin yüz seksen yedide,

İki ekim sabahı, son verdi o vahşete!..

 

Haçlı çizmelerinden kurtarıldı Kudüs’üm,

Yok oldu haçlı işgal, son buldu kanlı zulüm!..

 

Yıl, bin beş yüz on yedi,otuz aralık günü,

Yavuz Sultan Selim’le geldi bir devrin sonu.

 

Osmanlı vilayeti, huzurlu bir kent iken,

Hortladı haçlı ruhu, yahudi denen diken

 

Saplandı ciğerine, sana tuzaklar kurdu,

İşgal, Mescid-i Aksa, seni beyninden vurdu.

 

Sen değilsin horlanan, bir buçuk milyar insan,

Müslümanım diyendir, onuruyla oynanan…

 

Selahaddin Eyyubi, Yavuz Selim nerdesin?

Adil Halife Ömer! artık duyulsun sesin!…

 

Musa UZUNKAYA